Het is een week voor mijn diplomauitreiking. Ik ben nu even weg van mijn ouders, want het werd te veel voor mij. Te veel prikkels, te druk, te veel gevraag van de ouders. Ik kon er niet meer tegen en ben naar Koala gegaan voor rust. De rust heb ik wel gevonden, na enige tijd en veel gehuil. Ik voel me goed bij haar. Soms zijn er dagen waarbij ik me niet lekker voel en zij ook niet. Dan gaat het mis, want wij versterken dan elkaar. Er was een moment geweest waarbij ze vroeg of ik niet beter af was in mijn eigen kamer in plaats van bij haar. Ik wilde dat absoluut niet.
Het is nu beter. Het gaat nu iets beter met mij. We hebben afgesproken voor de diplomauitreiking dat zij niet komt… Ik wil juist dat ze komt, maar het is waarschijnlijk beter voor iedereen als ze niet komt. Ik zou het liefst alleen haar uitnodigen en de rest niet; inclusief mijn familie/gezin. Maar ja, hoe kan ik ze niet uitnodigen? Hm.
Voor mij hoeft de diplomauitreiking niet meer. Ik zou het liefst gewoon het papiertje willen afhalen bij een balie als het mogelijk was, maar dat kan helaas niet. Ik kijk er niet naar uit, want zij is niet erbij. Dat stoort mij, want het is mijn uitreiking en zij is er niet…
Na de uitreiking ga ik asap terug naar mijn kamer en slapen. Ik ga asap terug naar haar toe… of zij naar mij toe. Hoe dan ook, ik wil nu het nog kan zo veel mogelijk tijd met haar besteden. Ook al is het de hele dag niks doen. Ik wil gewoon bij haar zijn. Mijn Koala.
Story time 